امین محزون1 
، خدیجه یزدی* 2، شهره کلاگری3 ، زهرا مهربخش4 ، فاطمه شاه بیکی1
، خدیجه یزدی* 2، شهره کلاگری3 ، زهرا مهربخش4 ، فاطمه شاه بیکی1
1- گروه آموزشی پرستاری داخلی جراحی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی گلستان، گرگان، ایران
2- مرکز تحقیقات پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی گلستان، گرگان، ایران ،yazdi@goums.ac.ir
3- مرکز تحقیقات پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی گلستان، گرگان، ایران
4- گروه آموزشی آمار و اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی گلستان، گرگان، ایران
2- مرکز تحقیقات پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی گلستان، گرگان، ایران ،
3- مرکز تحقیقات پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی گلستان، گرگان، ایران
4- گروه آموزشی آمار و اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی گلستان، گرگان، ایران
چکیده: (212 مشاهده)
زمینه و هدف: امروزه پرستاران سطوح بالایی از خستگی را تجربه میکنند که اختلال قابل توجهی در عملکرد آنان در مراقبت به عنوان عامل مؤثر بر ایمنی بیمار ایجاد میکند. لذا این پژوهش با هدف تعیین ارتباط خستگی آلارم و مهرورزی در پرستاران با ایمنی بیمار در بخشهای مراقبت ویژه انجام گرفته است.
روش بررسی: مطالعه حال حاضر از نوع مقطعی با رویکرد توصیفی- تحلیلی است که در سال 1402 در مورد 248 پرستار شاغل در بخشهای مراقبت ویژه بیمارستانهای استان گلستان که به روش نمونه‌گیری طبقهای با تخصیص متناسب انتخاب شدند، انجام گرفت. دادهها با استفاده از چکلیست اطلاعات جمعیت‌شناختی و سه پرسشنامه‌ایمنی بیمار، خستگی آلارم، خستگی مهرورزی جمع‌آوری و در نرمافزار SPSS نسخه 22 در سطح معناداری 05/0 با استفاده از مدل رگرسیون خطی یک متغیره و چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافتهها: یافتهها نشان داد میانگین نمره خستگی مهرورزی 20/25±13/86، میانگین خستگی آلارم 38/7±67/22 و میانگین ایمنی بیمار 67/13±23/62 بوده است بین خستگی آلارم و خستگی مهرورزی ارتباط معنادار وجود داشت (001/0p<) اما بین دو متغیر خستگی مهرورزی (101/0=r، 112/0=p) و خستگی آلارم (090/0=r، 158/0=p) با ایمنی بیمار ارتباط معناداری مشاهده نشد. همچنین، با استفاده از رگرسیون خطی چندگانه ارتباط معناداری بین سابقه کاری (031/0=p)، میزان درآمد (012/0=p) و نوع استخدام پرستاران (039/0=p) با ایمنی بیمار مشاهده شد.
نتیجه‌گیری: با توجه به درجات متوسط خستگی مهرورزی و خستگی آلارم، نمره‌ایمنی بیمار در وضعیت مطلوب بوده است که نشان‌دهنده تلاش پرستاران برای ارایه مراقبت‌های ایمن با وجود خستگی ناشی از عوامل کاری است.
روش بررسی: مطالعه حال حاضر از نوع مقطعی با رویکرد توصیفی- تحلیلی است که در سال 1402 در مورد 248 پرستار شاغل در بخشهای مراقبت ویژه بیمارستانهای استان گلستان که به روش نمونه‌گیری طبقهای با تخصیص متناسب انتخاب شدند، انجام گرفت. دادهها با استفاده از چکلیست اطلاعات جمعیت‌شناختی و سه پرسشنامه‌ایمنی بیمار، خستگی آلارم، خستگی مهرورزی جمع‌آوری و در نرمافزار SPSS نسخه 22 در سطح معناداری 05/0 با استفاده از مدل رگرسیون خطی یک متغیره و چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافتهها: یافتهها نشان داد میانگین نمره خستگی مهرورزی 20/25±13/86، میانگین خستگی آلارم 38/7±67/22 و میانگین ایمنی بیمار 67/13±23/62 بوده است بین خستگی آلارم و خستگی مهرورزی ارتباط معنادار وجود داشت (001/0p<) اما بین دو متغیر خستگی مهرورزی (101/0=r، 112/0=p) و خستگی آلارم (090/0=r، 158/0=p) با ایمنی بیمار ارتباط معناداری مشاهده نشد. همچنین، با استفاده از رگرسیون خطی چندگانه ارتباط معناداری بین سابقه کاری (031/0=p)، میزان درآمد (012/0=p) و نوع استخدام پرستاران (039/0=p) با ایمنی بیمار مشاهده شد.
نتیجه‌گیری: با توجه به درجات متوسط خستگی مهرورزی و خستگی آلارم، نمره‌ایمنی بیمار در وضعیت مطلوب بوده است که نشان‌دهنده تلاش پرستاران برای ارایه مراقبت‌های ایمن با وجود خستگی ناشی از عوامل کاری است.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
مراقبت‌هاي پرستاري
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
