چکیده: (34377 مشاهده)
مهمترین اهداف درمانی اورژانس، در حمله حاد انفارکتوس میوکارد، محدود کردن منطقه انفارکته، از طریق بازکردن عروق مسدود شده، کاهش تقاضای اکسیژن میوکارد و جلوگیری از عوارض انفارکتوس میباشد. هنگام صدمه دیواره شرائین، بافت کلاژن در معرض تجمع پلاکتها، قرار میگیرد. با تجمع پلاکتها، آدنوزین 5 دی فسفات ترشح میشود که سبب چسبندگی بیشتر پلاکتها به یکدیگر، میگردد و طی مراحلی، لخته یا فیبرین تشکیل میشود. پس از طی مدتی، فیبرین موجود در لخته، مستقیم فیبرینولیتیک را فعال مینماید که به نوبه خود فعال کنندههای پلاسمینوژن، ترشح میشود و پلاسمینوژن را به پلاسمین تبدیل میکند. بطوریکه پلاسمین ایجاد شده، مسئولیت هضم فیبرین را، بعهده میگیرد.
یکی از مؤثرترین داروهای ضد انعقاد، TPA میباشد. TPA آنزیمی است که با تغییر و دستکاری بر روی DNA، تهیه شده است. TPA فیبرین خاصی است که به داخل سیستم گردش خون تزریق می شود و با فیبرین لخته ، باند شده و طی مراحلی سبب تبدیل پلاسمینوژن به پلاسمین می شود .TPA در افراد بزرگسالی که علائم و نشانه های تازه انفارکتوس حاد میوکارد را دارند استفاده می شود . دوز پیشنهادی برای بزرگسالانی که وزن بالای 65kg دارند،100mg میباشد و اگر افراد زیر 65kg باشند، تعیین دوز از طریق فرمول mg 1/25 بر حسب وزن بدن (kg) بدست میآید. زمان اولیه برای تجویز دارو درMI در بخش اورژانس و یا در حین رساندن بیمار به بیمارستان است و سپس با دوز نگهدارنده، درمان ادامه می یابد بطوریکه تا 3 ساعت درمان نگهدارنده، حفظ میشود. اقدامات پرستاری اولیه در بیمارانی که TPA دریافت میکنند، شامل بررسی کامل بیمار، بدست آوردن اطلاعات پایه، تاریخچه دقیق و کامل از سلامت و بیماری وی میباشد. در طی تزریق TPA، بیمار باید از نظر خونریزی، بطور مداوم، تحت بررسی قرار گیرد. علائم بهبودی با این دارو، ایجاد دیس ریتمی بدلیل باز شدن مجدد رگ (ریپرفیوژن) میباشد و نباید آنرا نشانه منفی در نظر گرفت سایر علائم بهبود، درد قفسه سینه، برگشت قطعه ST و ... میباشد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
مراقبتهاي پرستاري انتشار: 1392/5/16 | انتشار الکترونیک: 1392/5/16