زمینه و هدف: با توجه به این که عمده­ترین علل مرگ و میر و کاهش توان خودمراقبتی بیماران دارای ICD ، ریشه در رفتار خودمراقبتی نادرست دارد، لذا این مطالعه با هدف بررسی تأثیر به­کارگیری الگوی خودمراقبتی اورم بر توان خودمراقبتی این بیماران انجام شد .

  روش بررسی: این کارآزمایی بالینی با شرکت ۶۶ بیمار دارای ICD انجام شد. ۴ جلسه آموزش براساس نیازهای آموزشی بیماران و مبتنی بر الگوی اورم در طول یک ماه اجرا گردید. توان خودمراقبتی بیماران گروه آزمون و کنترل قبل و بعد از اجرای برنامه توسط چک لیست­های خودگزارش­دهی ارزیابی شد. داده­ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون­های آماری استنباطی (کای‌دو، تی، تی‌زوجی) تجزیه و تحلیل شدند .

  یافته‌ها : بین نمرات شرکت‌کنندگان دو گروه قبل از مداخله در زمینه آگاهی از خودمراقبتی، تمایل به خودمراقبتی، مهارت خودمراقبتی و توان خودمراقبتی تفاوت آماری معناداری وجود نداشت (۰۵/۰ p> ). اما بعد از مداخله در میانگین آگاهی از خودمراقبتی ۲۶/۳ ± ۰۶/۲۲ در گروه کنترل و ۵۱/۱ ± ۶۹/۲۸ در گروه آزمون (۰۰۰/۰= p )، میانگین تمایل به خودمراقبتی ۳۱/۳ ± ۲۵ در گروه کنترل و ۳۳/۱ ± ۹/۲۸ در گروه آزمون (۰۰۰/۰= p )، میانگین مهارت خودمراقبتی ۰۶/۳ ± ۹/۱۴ در گروه کنترل و ۱۵/۱ ± ۰۳/۲۹ در گروه آزمون (۰۰۰/۰= p )، و میانگین توان خودمراقبتی ۰۶/۸ ± ۹۶/۶۱ در گروه کنترل و ۹۳/۲ ± ۶۳/۸۶ در گروه آزمون (۰۰۰/۰= p ) تفاوت آماری معناداری بین دو گروه مشاهده گردید .

  نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد، به‌کارگیری الگوی خودمراقبتی اورم باعث افزایش توان خودمراقبتی بیماران دارای ICD می­گردد. لذا پیشنهاد می­شود از برنامه­های خودمراقبتی مبتنی بر الگوی اورم برای افزایش توان خودمراقبتی این بیماران به عنوان یک مداخله پرستاری در سایر مراکز جهت ارتقاء سطح سلامت بیماران استفاده گردد .