مجتبی بابایی خورزوقی،
دوره ۲۶، شماره ۳ - ( ۷-۱۳۹۹ )
چکیده
زمینه و هدف: با افزایش سن، برخی تغییرات فیزیولوژیک موجب بروز اثرات منفی در الگوهای راه رفتن می‌شود. هدف از مطالعه حاضر تعیین اثربخشی ۶ هفته تمرینات منتخب چرخشی بر پارامترهای فضایی و زمانی راه رفتن سالمندان مرد بوده است.
روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی است. تعداد ۳۸ نفر از کارکنان و بازنشستگان بالای ۶۰ سال دانشگاه صنعتی اصفهان در سال ۱۳۹۸، به صورت در دسترس و هدفمند انتخاب و با تخصیص تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل (۱۹ نفری) تقسیم شدند. ارزیابی پارامترهای راه رفتن از طریق مارکرگذاری آزمودنی‌ها در تنه و اندام تحتانی، به همراه فیلم‌برداری همزمان از سه جهت (قدام، خلف و جانب) با دوربین کانن ۷۰۰D و بارگذاری فیلم‌ها در نرم‌افزار کینوویا، به انجام رسید. مداخله تمرینی به مدت شش هفته، هر هفته ۳ جلسه و هر جلسه به مدت ۶۰ دقیقه اعمال گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها، از آمار توصیفی و همچنین از روش آنالیز واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان از اختلاف معنادار بین گروهی در تعداد گام در یک دقیقه (کادنس) (۰۰۱/۰p<)، سرعت گام‌برداری (۰۱۹/۰=p)، زمان استراید (۰۰۱/۰p<)، زمان استپ (۰۰۱/۰p<)، زمان استنس یا استقرار (۰۰۲/۰=p)، زمان نوسان (۰۰۱/۰p<) و زمان حمایت دوگانه (۰۱۴/۰=p) می‌دهد، اما در سایر پارامترها از قبیل طول استراید (۱۰۲/۰=p)، طول استپ (۱۳۷/۰=p) و عرض گام (۰۸۹/۰=p) اختلاف معناداری مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: اجرای ۶ هفته تمرینات ترکیبی منتخب به صورت چرخشی در سالمندان می‌تواند، موجب بهبود پارامترهای مرتبط با راه رفتن شده و از این طریق باعث کاهش میزان خطر سقوط و در نتیجه کاهش مراجعات به مراکز درمانی در این گروه سنی بشود.
