شکوه ورعی، فاطمه طلوعی، لیلا نظام‌آبادی فراهانی، پروین محمودی،
دوره ۳۰، شماره ۲ - ( ۴-۱۴۰۳ )
چکیده
زمینه و هدف: نیروی انسانی در نظام سلامت به عنوان مهمترین عامل توسعه، نقش مهمی در سلامت جامعه دارد. کیفیت خدمات، مستلزم حفظ و ارتقای رضایت شغلی ارایهدهندگان خدمات است. یکی از عوامل تأثیرگذار در رضایت شغلی، شادی فرد است. لذا، این مطالعه با هدف تعیین همبستگی بین رضایت شغلی و شادکامی در پرستاران شاغل در بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام گرفته است.
روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع توصیفی- همبستگی است که در مورد ۳۶۲ پرستار شاغل در بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال ۱۴۰۰ انجام گرفته است. نمونهگیری به روش سهمیهای انجام یافت. ابزارهای گردآوری داده شامل پرسشنامههای مشخصات فردی و حرفه‌ای، رضایت شغلی و شادکامی بود. دادهها با استفاده از ضریب همبستگی کندال تاو بی و همبستگی پیرسون در نرمافزار SPSS نسخه ۲۶ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: میانگین نمره رضایت شغلی پرستاران ۴۰/۲۱۷ و شادکامی آن‌ها ۲۷/۶۹ بوده که هر دو در سطح متوسط است. نتایج پژوهش رابطه مثبت و معناداری بین رضایت شغلی و شادکامی نشان داد (۶۱۴/۰r= و ۰۵/۰>p). به این معنی که پرستاران شادتر، رضایت شغلی بیش‌تری نسبت به سایرین دارند و افرادی که رضایت شغلی کم‌تری دارند، شادی آن‌ها نیز کم‌تر است.
نتیجه‌گیری: رضایت شغلی و شادکامی پرستاران مطالعه حاضر در حد مطلوبی نیست و بین شادکامی پرستاران و رضایت شغلی آن‌ها همبستگی مثبتی وجود دارد. بنابراین، مسؤولان و مدیران نظام سلامت با اتخاذ تدابیری در راستای ارتقای رضایت شغلی پرستاران می‌توانند زمینه لازم را جهت شادکامی هرچه بیش‌تر آنان فراهم نمایند.
