روش بررسی: این مطالعه توصیفی مقطعی در مورد ۳۰۰ زن و مرد (۱۵۰ زوج) مراجعه کننده به مراکز مشاوره ازدواج در شمال و شرق تهران انجام شده است. برای جمع‌آوری داده‌ها از یک پرسشنامه ۳۱ سؤالی شامل دو بخش آگاهی سنجی و بررسی نگرش استفاده شده و نمونه‌ها به شیوه تصادفی انتخاب گردیده‌اند.

یافته‌ها: میانگین نمره سطح آگاهی مردان ۵/۲±۳۹/۱۲ و زنان ۸/۱±۱۸/۱۰ بود (۲۳۴/۰=p). سطح آگاهی افراد با تحصیلات بالای دیپلم و افراد با سنین ۲۵ تا ۲۹ سال بیش از سایر افراد شرکت کننده بود، که این اختلاف در مورد تحصیلات معنادار بود (۰۰۲/۰=p)، ولی در مورد سن معنا دار نبود (۶۵۷/۰=p)). ۳۶/۱۱% از زنان و ۱۶/۱۳% از مردان دارای نگرش مناسبی در مورد نحوه یک رابطه جنسی صحیح نبودند (۳۵۷/۰=p).

نتیجه‌گیری: سطح آگاهی افراد پاسخ دهنده در این مطالعه تنها اندکی بالاتر از نصف امتیازات قابل اکتساب بود. ولی میزان نحوه نگرش مناسب نسبت به روابط جنسی صحیح نسبتاً بالا بود

زمینه و هدف: مشکلاتی که بیماران پس از جراحی استومی روده‏ای با آن‌ها مواجه می‏شوند، می‏تواند منجر به اختلال در سازگاری و خودکارآمدی آن‌ها شود. شواهدی وجود دارد که نشان می‏دهد این دو متغیر دارای اثرات متقابل هستند. این مطالعه با هدف تعیین همبستگی بین سازگاری و خودکارآمدی بیماران دارای استومی روده‏ای انجام گرفته است.

روش بررسی: این مطالعه توصیفی همبستگی در مورد ۷۶ نفر از بیماران دارای استومی روده­ای که در بیمارستان­های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال ۱۳۹۴ بستری بودند، به شیوه نمونه‏گیری در دسترس انجام یافت. ابزار پژوهش پرسشنامه اطلاعات جمعیت‌شناختی و بیماری، مقیاس خودکارآمدی استومی و پرسشنامه سازگاری با استومی بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها در نرم‌افزار SPSS v,۱۹ و با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی انجام یافت.

یافته‌ها: آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که بین ابعاد سازگاری: پذیرش (۰۰۱/۰p<، ۵۱۸/۰=r)، اشتغال ذهنی با اضطراب (۰۰۱/۰p<، ۴۳۸/۰=r)، تعامل اجتماعی (۰۰۱/۰p<، ۴۸۸/۰=r) و خشم (۰۰۱/۰p<، ۳۸۴/۰=r) با میانگین نمره خودکارآمدی ارتباط خطی مثبت و معناداری وجود دارد. آزمون رگرسیون چندگانه نشان داد که بعد تعامل اجتماعی و پذیرش، همبستگی معناداری با خودکارآمدی بیماران دارد.

نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که ابعاد تعامل اجتماعی و پذیرش سازگاری در ارتباط با خودکارآمدی، دارای بیش‌ترین اهمیت است. بنابراین توصیه می‏شود در مراقبت از بیماران دارای استومی به خصوص در ماه‏های ابتدایی پس از جراحی، با طراحی و اجرای مداخلات آموزشی و حمایتی مناسب، به سازگاری بیماران با ظاهر فیزیکی استومی و حفظ تعاملات اجتماعی آن‌ها کمک شود.