دوره 24، شماره 2 - ( 4-1397 )                   برگشت به نسخه مرتبط | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- بیمارستان کامکار- عرب‌نیا، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران
2- گروه آموزشی اپیدمیولوژی دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
3- بیمارستان کامکار- عرب‌نیا، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران ، ghanbari.afra91@yahoo.com
4- گروه آموزشی فوریت‌های پزشکی دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران
5- گروه آموزشی نفرولوژی دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران
چکیده:   (4475 مشاهده)
زمینه و هدف: یکی از مسایل مهم که کیفیت همودیالیز را می‌تواند تحت تأثیر قرار دهد ری‌سیرکولیشن است. برخی محققان مطرح کرده‌اند که جهت و فاصله سرسوزن‌ها می‌تواند بر مقدار ری‌سیرکولیشن تأثیر گذارد. لذا این مطالعه با هدف تعیین تأثیر جهت و فاصله سر سوزن‌ها بر میزان ری‌سیرکولیشن فیستول شریانی وریدی در بیماران تحت همودیالیز انجام یافته است.
روش بررسی: این مطالعه کارآزمایی بالینی در مورد بیماران مراجعه‌کننده به بخش دیالیز بیمارستان کامکار- عرب‌نیا وابسته به دانشگاه علوم پزشکی قم در سال 1395 انجام یافته است. میزان ری‌سیرکولیشن در 22 بیمار، در چهار جلسه متوالی با تغییر جهت و فاصله سرسوزن‌ها با روش مبتنی بر اوره اندازه‌گیری شد: یک جلسه با فاصله سه سانت و هم جهت، یک جلسه با فاصله سه سانت و خلاف جهت، یک جلسه با فاصله شش سانت و هم جهت و یک جلسه با فاصله شش سانت و خلاف جهت.‌ داده‌ها با استفاده از Stata و آزمون آماری GEE تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها: میانگین سن شرکت‌کنندگان (75/±16) 53 سال بود. در 41 مورد (از 88 مورد) از دیالیزها میزان ری‌سیرکولیشن بالاتر از 10% بود. نسبت شانس (OR) ری‌سیرکولیشن بیش‌تر از 10% برای فاصله سه سانت نسبت به شش سانت 05/2 (93/3-07/1) و برای هم جهت نسبت به خلاف جهت 98/1 (78/3-03/1) بود.
نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد کم‌ترین شانس ری‌سیرکولیشن در حالتی است که سرسوزن‌ها در فاصله 6 سانت و خلاف جهت قرار داده شود. لذا دقت در تعبیه مناسب سوزن‌ها می‌تواند در کاهش ری‌سیرکولیشن و افزایش کیفیت دیالیز مؤثر باشد.
ثبت کارآزمایی بالینی: IRCT2016082929581N1
 
متن کامل [PDF 139 kb]   (2670 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: مراقبت‌هاي پرستاري
انتشار: 1397/4/5 | انتشار الکترونیک: 1397/4/5

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.